ترجمه ویدیو خود تنظیمی سیستم عصبی با دکتر بسل ون در کلک، نویسنده کتاب بدن فراموش نمی کند:
مراحل انجام تمرین خود تنظیمی سیستم عصبی:
شروع تمرین با حس کردن قفسه سینه ، دستت رو بزار روی قفسه سینه ات و سنگینی اش رو حس کن . حواست رو به چیزی که دستت حس میکنه بده . بزار دستت این حس رو بهت بده که « من اینجام پیشتم» و متوجه بدنی باش که داری بهش دست می‌زنی . حالا ببین بدنت چه حسی داره که دستت داره لمسش میکنه. حالا یه ذره با فشار دادن بازی کن، ببین با فشار دادن دستت رو قفسه سینت حس ات بهتر میشه یا نه ؟ دستت چقدر دوست داره فشار وارد کنه، چقدر فشار برای قفسه سینت لذت بخشه
حالا اون یکی دستت رو بزار روی شکمت و بهش توجه کن که چه حسی میده بهت، لمس و حس کردن شکمت. حس نرمی داره؟ منعطفه؟ حس پُری می‌کنی؟
حالا فقط بدنی رو حس کن که با دو دستت داری بهش دست می‌زنی. و حالا یکم وقت بزار که خودت رو تجربه کنی و آگاهی قسمتی از مغزت رو باز کن که بهش میگن اینسلا (insular)، قسمتی از مغزت که پیام هایی رو از بدن به مغز و از مغز به بدن ارسال میکنه . جایی که مسئول اگاهی دادن به مغزت در مورد داشتن یک بدنه. در سکوت یه مدتی همین جور که خودت رو نگه داشتی خودت رو حس کن
و حالا متوجه نفس کشیدنت باش ، و ببین متوجه حس ناخوشایند و ناراحتی جایی درونت می شی؟ توجه کن سکوتت چه حسی داره . همین جور که نشستی به هوایی که از طریق بینی ات در رفت و آمده توجه کن . ( یا شایدم از دهان) ببین چقدر برات سخت یا اسونه که این کار رو بکنی .
حالا کم کم ببین میتونی دم رو یکم عمیق تر بکشی و باز دم رو یکم آروم تر کنی جوری که باز دمت بیشتر از دم طول بکشه . با این کار میتونی hrv رو بالا ببری Hrv = تغییر پذیری ضربان قلب که بالا تر بودنش به سلامت قلب کمک میکنه
و حالا این دفعه که دم انجام میدی، یکم صبر کن و نفست رو نگه دار ، توجه کن چه حسی بهت میده و بعد وقتی بازدم رو انجام دادی ، به خالی شدن ریه هات توجه کن و ببین چه حسی داری ، قبل از کشیدن دم بعدی یکم صبر کن … این کار رو ادامه بده .
حالا همین طور که داری دم و بازدم انجام میدی، به باسنت توجه کن که روی صندلیه و حالا به کف پاهات که روی زمینه توجه کن . ( یا شایدم توی کفشه)
و حالا برو سراغ لگنت، بهش توجه کن . و دوباره به تنفست توجه کن و حالا به استخون های ستون فقراتت توجه کن که از لگن ات بالا اومدن و چجوری دنده هات دورش رو گرفتن و حالا توجه کن چجوری دنده هات ( خوداگاه یا ناخوداگاه) دارن اروم اروم با نفس کشیدنت باز و بسته میشن . و یه مدتی به این توجه کن
و حالا به گردنت توجه کن، جوری که روی ستون فقراتت نشسته، به نفس هات توجه کن، به دستت روی قفسه سینت توجه کن و دست دیگه ات که روی شکمت هست و یه مدتی در سکوت بشین .
حالا دوباره گردنت رو حس کن و یکمی حرکتش بده ، به سمت چپ نگاه کن ، بالا رو نگاه کن و ببین متوجه چه چیزایی بیرون از خودت میشی ، حالا گردنت رو به سمت راست ببر و بالا و پایین اش کن و متوجه دنیای اطرافت باش و دقت کن ببین متوجه چیزی میشی که قبلا ندیده بودی، آیا چیزی توجهت رو جلب میکنه؟
و دوباره برگرد به درون خودت ، شاید بخوای یه مدتی چشم هات رو ببندی و حالی که بدنت الان داره رو حس کنی خب متوجه شدی چه چیزی بالا اومد بین حس هات ؟ متوجه شدی بدنت میخواد چیکار کنه ؟ شاید بدنت میل به بلند شدن داره ؟ یا یه لیوان آب میخواد ؟ یا میخواد یکم جا به جا بشه؟ و همین جا خودت رو نگه دار و به خودت بگو « ازت مراقبت می‌کنم»
نکات مهم ویدیو که دکتر بسل گفت:
ما از بدو تولد یاد میگیریم خودمون رو به کمک پدر مادر و مراقبان آروم کنیم و تنظیم کنیم ( از طریق بغل شدن) و حالا ما میتونیم خودمون رو بغل کنیم
این تمرین خود تنظیمی رو همه فارغ از داشتن تروما، روزی بیست دقیقه انجام بدن.
این ها یک سری از ابتدایی ترین کارهایی هست که میتونیم برای تنظیم کردن خودمون انجام بدیم و قدرتمند ترین این کار ها تنفس و لمس کردنه
منبع حس زنده بودن، توی احساسات فیزیکی بدنمون شروع میشه . اگر میخوایم صاحب زندگیمون باشیم، باید پتانسیل تحمل احساسات در بدنمون رو بالا ببریم.
ما باید از احساساتی که در بدنمون پدید میاد مراقبت کنیم تا بتونیم حس کنیم نسبت به هویت خودمون تسلط داریم
در اخر ما باید بتونیم خودمون رو وقتی در حال دویدن یا درگیر بودن با یه چیزی نیستیم هم تحمل کنیم!
