هر کسی برای بهتر درک کردن دوره ها، کتاب ها و پادکست هایی که گوش می ده روش هایی داره ولی همه از روش یادداشت برداری و خلاصه نویسی برای مرور مطالبشون استفاده می کنن. یکی از تصمیمات ما توی تیم و سایت جیپسی این بوده که این یادداشت برداری ها رو برای استفاده خودمون و بقیه توی سایت منتشر کنیم تا هر کسی نیاز داشت با یه نگاه سریع مطالب توی اون دوره، کتاب یا پادکست رو متوجه بشه و تصمیم بگیره که آیا می خواد نسخه کامل تر رو بخونه، ببینه یا گوش بده یا نه. از طرفی برای خیلی هامون پیش اومده که فرصت خلاصه برداری نداشته باشیم ولی برای مرور دلمون بخواد به خلاصه برداری های یه فرد دیگه دسترسی داشته باشیم. با این هدف یکی از انتخاب های ما پادکست جافکری بوده و امروز سراغ قسمت قدرت شروع ناقص رفتیم:
خیلی از ما می دونیم که باید از کجا و چطور شروع کنیم، اما شروع نمی کنیم چون حس می کنیم برای قدم اول کامل نیستیم.
گاهی انتظاراتمون اینقدر از خودمون بالاست که باعث می شه حتی اولین قدم رو برنداریم و درطول زمان ایمان و انگیزه امون به خودمون و ایده هامون کم می شه.
وقتی از قدرت شروع ناقص از چی حرف می زنیم؟
ما شروع می کنیم بدون اینکه همه ی امکانات رو داشته باشیم یا همه ی شرایطی که می خواستیم برامون فراهم شده باشه و این یعنی شرایط ایده آل و بر وفق مرادمون نیست.
وقتی می خوایم یه عادت جدید رو ایجاد کنیم، چیزی که باید بهش توجه کنیم اینه: مهم تر از موفقیت توی ایجاد اون عادت جرات شروع کردن اونه( کوچولو کوچولو قدم برداشتن یا به اصطلاح Baby Steps )
شروع کردن و تحمل کردن نقص ها و اشتباهاتمون و عالی نبودن هامون توی ابتدای مسیر، مهم ترین نکته ای هست که می تونه بهمون کمک کنه که عمل گرا باشیم.
نقص های ما = تفاوت های ما = داشتن سبک و استایل مختلف در ما
مواردی که لازمه بهشون توجه کنیم:
۱. شروع کردن از موفق شدن مهم تره.
هر چی اول کارتون بیشتر انتظارات فضایی داشته باشین، سخت تر می تونین شروع کنین.
باید یادمون باشه ارزش تلاش های ما برای شروع کردن بیشتر از نتیجه ی خوب گرفتن توی اون کار یا عادته.
یه سری چیزها فقط توی مسیر تجربه کسب می شن و هرگز توی کتاب ها و پروسه ی جمع آوری اطلاعات نمی تونیم به دستشون بیاریم.
توی اولین قدم نمی تونیم عالی باشیم، ما شروع می کنیم که بهتر و بهتر بشیم.
۲. شکل گیری عادت های جدید
ما اگه بخوایم بهره وری خوبی داشته باشیم و اون مسیری که شروع کردیم رو به خوبی پیش ببریم، نیاز داریم عادت های کوچیکی که در راستای هدفمونه رو ایجاد کنیم.
ما هیچ وقت نمی تونیم یهویی یه رفتار رو تغییر بدیم. وقتی که ما می خوایم رفتارهامون رو تغییر بدیم مثل یه دومینو رفتارهای دیگه مون هم تغییر می کنن. یعنی یه جورایی رفتارهای ما در هم تنیده هستن.
مثلا وقتی که می خوایم ورزش رو به عادتامون اضافه کنیم، اگه استمرار توی ورزش کردن رو رعایت کنیم، کم کم خوابمون هم منظم می شه. چون برای اینکه بتونیم اون انرژی کافی رو داشته باشیم و تعهدمون به برنامه ی ورزشمون رو حفظ کنیم به خواب خوب نیاز داریم. کم کم تغذیه امون هم تغییر می کنه چون کسی که ورزش می کنه دیگه دلش نمیاد که زیاد فست فود بخوره یا دیگه می دونه که نمی تونه با خوردن خوراکی های غیر مفید بدنش رو برای یه ورزش سخت اماده کنه و برای همین به تغذیه اش توجه بیشتری می کنه. (دومینو)
۳. ثروت ما؛ زمان
یادمون باشه که زمان ارزشمندترین ثروتیه که داریم و باید ازش درست استفاده کنیم و از دستش ندیم. یه جاهایی بدون اینکه حواسمون باشه یه کارهایی انجام می دیم که زمانمون رو نابود می کنه و در کنارش کارهایی انجام می دیم که زمانمون رو ذخیره می کنه. خلاصه باید حواسمون به تعادل این کارها باشه.
باید یه لیستی از کارهای هفته مون بنویسیم و کارهایی که باعث هدر رفتن وقتمون می شه مشخص کنیم و کمترش کنیم.
حتی می تونیم برون سپاری بکنیم یا از تکنولوژی استفاده کنیم تا زمان ذخیره کنیم.
۴. هرس کردن ایده ها
بوته گل رز رو تصور کنین، خیلی قشنگه و برای این که انقدر زیبا باشه باید به موقع و به جا شکوفه های اضافیش رو هرس کنیم وگرنه تعداد شکوفه ها اینقدر زیاد می شه که از توان ریشه ی این بوته بیشتر می شه و گیاه از دست میره.
این نکته درباره ی شروع قدرتمند خودمون هم هست. وقتی که می خوایم شروع کنیم پر از ایده ایم و کلی کارای خفن می خوایم بکنیم و معمولا خیلی خلاقیم اما اگه ایده هامون رو هرس نکنیم مثل بوته ی گل رزی می شیم که کلی شکوفه ی اضافه داره.
حالا باید با بارش افکار و ایده هامون چیکار کنیم؟
لیست ایده های جذابمون رو بنویسیم و بعد کاملا واقع بینانه بیاییم ببینیم چه ایده هایی با توجه به شرایط الان من و امکانات من می تونن من رو به نتیجه ی بهتر یا بیشتر برسونن. باید قدم های خیلی کوچیک اما موثر برداریم.
۵. انگیزه
یکی از شکایت های ادما توی شروع مسیر اکثر اوقات همینه. می گن انگیزه مون بالا پایین می شه و وقتی میبینیم که کارامون خوب پیش نمیره نا امید می شیم. چیکار کنیم؟
باید بدونیم که انگیزه موقتیه و بخش زیادیش در طول مسیر ایجاد و تقویت میشه .
مثلا وقتی از یه سلبریتی خوشمون میاد میریم و گوگل میکنیم راجع بهش و صفحه هاش رو دنبال میکنیم . جالب اینجاست که هر چی بیشتر راجع بهش اطلاعات به دست میاریم علاقه مون هم نسبت اون ادم بیشتر میشه .
وقتی در یک زمینه ای اطلاعات کمی داریم ، اگه بیشتر سعی کنیم که راجع بهش اطلاعات به دست بیاریم کم کم اشتیاقمون برای اینکه درگیر اون زمینه باشیم بیشتر میشه و دوست داریم که هی ادامه بدیم.
باید یادمون بمونه که…
اشتیاق در نتیجه ی عمل ما ایجاد می شه، نه در ابتدای عمل ما.
خیلی وقتا تو دنیای امروز، به خاطر فضای مجازی یا امکاناتی که داریم، داره ما رو با یه سری لذت های فوری مواجه می کنه، ما درگیر بمب باران دوپامینی می شیم. کار دوپامین اینه: شوق این رو ایجاد می کنه که ما برای رسیدن به یه چیزی تلاش کنیم. اما وقتی بمب باران می شیم، اون مسیری که باید طی کنیم تا به یه چیزی برسیم خیلی کوتاه می شه مثلا با یه کلیک غذای موردعلاقه مون رو به دست میاریم یا به سرعت می تونیم موسیقی مورد علاقه مون رو گوش بدیم یا موارد دیگه ای که خودتون می دونین.
مشکلی که این قضیه ایجاد می کنه اینه:
ما دیگه حوصله ی انجام دادن کارهایی که توی کوتاه مدت بهمون پاداش نمی دن رو نداریم یعنی صبوری رو ازمون می گیره.
حالا با مشکل بمب باران دوپامینی چیکار کنیم؟
هر از گاهی به خودمون فرصت پاکسازی دوپامین بدیم یعنی یه سری محدودیت های عمدی و آگاهانه ایجاد کنیم. مثلا با اینکه می تونیم غذای مورد علاقه مون رو سریع سفارش بدیم، این کار رو انجام ندیم و برای خودمون تایم بذاریم که اگه این کارها رو انجام دادیم بعد می تونیم اخر هفته غذایی که دوست داریم رو بخوریم. (نکته: البته اینجا باید مواظب بود که دچار تله انگیزه بیرونی برای انجام دادن کارامون نباشیم چون وقتی انگیزه بیرونی به هر دلیلی از بین بره میلمون به انجام اون کار هم از دست می ره و بهتره روی انگیزه های درونی بیشتر کار کنیم و به اونا تکیه کنیم)
رشد حاصل به تاخیر انداختن لذته
فروید
